Lernjahr: 4 |
Autor: Tertullian |
Datum: 21. 01. 2005 |
Inhalt: Christentum |
||
Titel: Widersprüche bei der Behandlung von Christen | ||
Einleitung: Tertullian stellt die Frage, warum man Christen zwar anklagt und verurteilt, der Kaiser selbst aber ihre Verfolgung (und sogar anonyme Anzeigen) verhindert. |
||
Si certum est denique nos nocentissimos esse, cur a vobis ipsis aliter tractamur quam pares nostri, id est ceteri nocentes? Quodcumque dicimur, cum alii dicuntur, et proprio ore et mercennaria advocatione utuntur ad innocentiae suae commendationem; respondendi facultas patet, quando nec liceat indefensos et inauditos omnino damnari. Sed Christianis solis nihil permittitur loqui, quod causam purget, quod veritatem defendat, quod iudicem non faciat iniustum. Sed illud solum exspectatur, quod odio publico necessarium est: confessio nominis, non examinatio criminis. Plinius enim Secundus, cum provinciam regeret, ipsa tamen multitudine Christianorum perturbatus, quid ageret, consuluit tunc Traianum imperatorem. Tunc Traianus rescripsit hoc genus inquirendum quidem non esse, oblatos vero puniri oportere. Si damnas, cur non et inquiris? Si non inquiris, cur non et absolvis? |
||
Interpretationsaufgaben:
|
||
Übersetzung: |