e-Latein Umfrage:
Warum lernt ihr Latein?
Aus Interesse
Aktuell
Weil ich muss
Anderer Grund

Cornelius Nepos: Cato, 02


Consulatum gessit cum L. Valerio Flacco, sorte provinciam nactus Hispaniam citeriorem, exque ea triumphum deportavit. (2) Ibi cum diutius moraretur, P. Scipio Africanus, consul iterum, cuius in priori consulatu quaestor fuerat, voluit eum de provincia depellere et ipse ei succedere neque hoc per senatum efficere potuit, cum quidem Scipio principatum in civitate obtineret, quod tum non potentia, sed iure res publica administrabatur. Qua ex re iratus senatu, consulatu peracto privatus in urbe mansit. (3) At Cato, censor cum eodem Flacco factus, severe praefuit ei potestati. Nam et in complures nobiles animadvertit et multas res novas in edictum addidit, qua re luxuria reprimeretur, quae iam tum incipiebat pullulare. (4) Circiter annos octoginta, usque ad extremam aetatem ab adulescentia, rei publicae causa suscipere inimicitias non destitit. A multis temptatus non modo nullum detrimentum existimationis fecit, sed, quoad vixit, virtutum laude crevit.
Das Amt des Kolsuls bekleidete er mit Lucius Valerius Flaccus, durch das Los erhielt er die Provinz Spanien, aus der er einen Triumph heimbrachte. (2) Als er sich dort länger aufhielt, wollte ihn Publius Cornelius Scipio, der zum zweiten Mal Konsul war und in dessen vorigem Konsulat er Quästor gewesen war, aus der Provinz hinauswerfen und ihm nachfolgen, doch konnte er das nicht durch den Senat bewirken, obwohl freilich Scipio die bedeutendeste Stellung in der Bürgerschaft innehatte, weil damals nicht mit Macht sondern mit dem Recht der Staat verwaltet wurde. Deshalb blieb er nach Ausübung des Konsulats aus Zorn auf den Senat als Privatmann in der Stadt. (3) Aber Cato, der mit demselben Flaccus Zensor wurde, stand dieser Aufgabe streng vor. Denn auch gegen mehrere Adelige richtete er seine Aufmerksamkeit und fügte viele neue Dinge zu der Bestimmung hinzu, auf welche Weise die Prunksucht unterdrückt werden sollte, die damals schon zu verunreinigen begann. (4) Ungefähr 80 Jahre lang, von der Jugend bis zum höchsten Alter, ließ er nicht davon ab, sich wegen des Staates Feindschaften zu machen. Von vielen angeklagt, nahm er nicht nur keinen Schaden seines Rufes, sondern wuchs durch das Lob seines Ruhms, solange er lebte. 

Online gestellt von Martin, am 15. 08. 2014 zuletzt geändert.