| nocte gravem somno necopina perdere morte |
225 | comparat: haec illi placet experientia veri; |
| nec contentus eo, missi de gente Molossa |
| obsidis unius iugulum mucrone resolvit |
| atque ita semineces partim ferventibus artus |
| mollit aquis, partim subiecto torruit igni. |
230 | quod simul inposuit mensis, ego vindice flamma |
| in domino dignos everti tecta penates; |
| territus ipse fugit nactusque silentia ruris |
| ululat frustraque loqui conatur: ab ipso |
| colligit os rabiem solitaeque cupidine caedis |
235 | vertitur in pecudes et nunc quoque sanguine gaudet. |
| in villos abeunt vestes, in crura lacerti: |
| fit lupus et veteris servat vestigia formae; |
| canities eadem est, eadem violentia vultus, |
| idem oculi lucent, eadem feritatis imago est. |