quaestionae de principio

[sma]

salvete.

quid differentiae inter linguam latinam locutam et scriptam sunt ?

scripturas in lingua latina traducere incipiam ?

illum non nimio male fuisse spero..

valete

[Narcissus]

differentia in eo constat, quod omnia, quae de lingua latina novimus, scripta sunt. Ergo regulae de lingua latina constitutae solum pertinent ad scripturas. Non sunt regulae ad lingua latina loquendum, quia nescimus quomodo Romani loquerentur. Id est causa cur non modo regulae sed etiam modus linguae latinae pronuntiandae inter nationes singulas different.

[Tiberis]

quia nescimus quomodo Romani loquerentur

quamquam nemo est, qui Romanos loquentes audierit, tamen diligenter comparando atque investigando nonnulla de pronuntiatione eorum coniectare possumus. quid? nonne summo iure dicere possumus eos "Kikeronem" pronuntiasse, cum Graece [greek]Kikerwn[/greek] scriptum sit? nonne id pro certo habemus , cum verba quaedam in syllabas -am,-em,-um cadunt, litteram m paene esse neglectam, si ad elisiones metricas spectamus? praeterea e multis inscriptionibus antiquis de modo pronuntiandi docemur orthographia saepissime neglecta.

[Narcissus]

summo iure dicere possum homines in Italia viventes "c" prae litteris vocalibus claris ut "tsch" pronuntiare, ergo etiam "tschitscheronem pro kikerone. Nonne hodierni Itali Romanis necessarissimi sunt? Praeterea istae regulae metricae de quibus scripsisti solum pertinent ad textus poeticos neque ad linguam vulgarem qua Romani usi sunt.

[Tiberis]

Praeterea istae regulae metricae de quibus scripsisti solum pertinent ad textus poeticos neque ad linguam vulgarem qua Romani usi sunt.

haec sententia facile refellitur primum ex Plauti comoediis , quem sermone cottidiano usum esse nemo est, qui dubitet; deinde , ut iam supra scripsi, ex permultis inscriptionibus veluti ex elogiis Scipionum:
vide, quaeso, versum quintum elogii primi:
" Taurasia Cisauna Samnio cepit" (pro : Taurasiam,Cisaunam,Samnium)
ceterum in ipso sermone vulgari saepissime fit, ut ultima quaeque vox minus accurate pronuntietur.
plurima autem pronuntiationis antiquae documenta in inscriptionibus Pompeianis exstant, quippe quae magna ex parte ab hominibus e plebe scripta sint, quos orthographia omissa secundum pronuntiationem communem scripsisse apparet.
e quibus inscriptionibus praeter alia coniectare possumus
a) voces "n" ,"m" in syllabis -en,-an, -on sive -em,-am , um plerumque pronuntiatas non esse, veluti masit (mansit), vedes (vendis), cosol (consul) , Venere (Venerem) et al.

b) e longum ut "i" pronuntiatum esse , veluti parentis (parentes), sicut apud Sallustium quoque legimus ; pronuntiationem vocis i brevis ab "e" non multum differre;

sed longum est omnes eiusmodi coniecturas enumerare.
tamen, si pronuntiationem classicam volumus restituere, non debemus neglegere condiciones aut status eorum, qui lingua Latina usi sunt: nam cum nobiles aut qui nobiles haberi voluerunt vocem "h" pronuntiarent, alii eam neglexerunt, ut puta "harenam" (arenam). quam vocem falso adhibentes Catullus facetissime derisit in carmine suo LXXXIV.

[Narcissus]

nemo est,qui dubitet

Equidem ego dubito. Dum recordationes vocales ex eo antiquo tempore ut cassetti nobis non sunt, neque est mei neque tui his de rebus recte disputare.

[Apollodorus]

Equidem ego dubito.

Risum tenere vix possum.
Ne dubitaris, quaeso, quin verba Plautina sermonem cottidianum redoleant.

[Narcissus]

te causis a me expositis non sciente quid sermo cottidianus exacte sit credere non possum te ridere. In futuro homines fortasse dicent nos hoc in foro sermone cottidiano usos esse.

[Marcus Cornatus]

O Narcisse,

certe non est possibile recordationibus Latinis antiquis deessentibus sonos exactos linguae locutae reconstruere. Praesertim intonatio, cadentiae linguae viventis perdita est. Sed videlicet multum reconstrui posse ex linguis filialibus linguae mortae. Crederes linguam Italianam proximissimam Latino classico esse, tamquam ita non est. Lingua hispaniola proximior est generaliter, plura elementa antiqua conservavit. Sed dicitur linguam insulae Sardiniae proximissimam Latino esse. Saussure praedixerat in lingua proto-indoeuropeana soni extranei, soni laryngales inveniri posse. Postea hypothesa sua inventione inscriptionum Hethitorum corroborata est.
Vale