aenigmata

[ille ego qui]

Salve, amice! Salvete omnes!
Rectissime mones, Martine Zythophile! Veniam peto!
Iam a Tibere nostro quaesivi privatim, nonne praestaret fusam illam de "Luthero" disputationem in suum locum transferre ... fassus tamen me - quamvis moderatorem - prorsus ignarum esse, quomodo id fieret. Quis ex moderatorum peritiorum turba me in hac re adiuvare potest?
Id autem pro certo promitto, Martine, me nihil iam hoc loco blatteraturum de nugis illis prosodiacis!
Iam iam igitur animos vestros revoco ad aenigma Neo-Latinum
Valete!

P.S.:

..., dennoch passt das nicht hierher.

Uter autem error peior habendus est, o Martine? noster, qui in filo aenigmatum de re prosodiaca, an tuus, qui in foro Latine loquentium Theodisce scripsisti? ipse velim iudices!

___________________

Novum aenigma:

Quaeritur opus Latine conscriptum paucis annis post Goethei (s. Goethii) obitum. Quo opere certa quaedam aetas, quae saepe multum laudatur, tractatur et cum quibusdam aliis aetatibus comparatur. Multis et variis argumentis allatis et consideratis scriptor noster eis, qui illam aetatem tantis laudibus efferunt, adstipulatur.

Quis scriptor?
Quod opus?
Cur Latine?

[Zythophilus]

Schopenhauerius quidem hexametrum Horatii laudat:

Naturam expelles furca, tamen usque recurret
(et mala perrumpet furtim fastidia uictrix.)

[Zythophilus]

Meus equidem error minor est, quia mea uerba errore sublata delebuntur.

[ille ego qui]

Quod ad aenigma supra propositum attinet:
Per me vobis licet rogare de scriptore, de opere, de causa Latine scribendi - sed ita, ut aut affirmando aut negando áffatim respondere possim ("Entscheidungsfragen").
Si fortuna vobis favebit, humaniter respondebo

[ille ego qui]

Gratias iterum ago Mysticae nostrae, cuius de Schopenhauêro* aenigmate soluto non poteram, quin vitam ab ipso Latine perscriptam lectitarem. Quae voluptas!
Legite modo, quae de studiis suis Latinis scripserit:

Assiduam autem illam Graecorum et Latinorum scriptorum lectionem equidem etiam postea per omnes quos in Academiis egi annos, religiose continuavi, duabus quotidie horis ei rei dicatis. Qua ex re haec imprimis commoda mihi exorta sunt: primum magis magisque initiabar antiquitati ejusque praestantiam et indolem paulatim intellexi, quae quidem tum demum maxime mihi se aperuit quum hoc praesenti anno in Italia mihi contigerit sanctissima et pulcherrima antiquitatis monumenta spectare; deinde jugi illa veterum scriptorum imprimis philosophorum Graecorum lectione etiam compositio mea Germanica, sive stilus, magnopere adjutus emendatus correctus est; denique constans illa lectio prohibuit, ne illa tam celeriter mihi acquisita veterum linguarum cognitio pari quoque celeritate mihi [242] elaberetur: quinimo tam altas egit radices in animo, ut ne nunc quidem obsoleverit, postquam tam multa et varia studia intercesserunt, etiam nuper diuturnus Italicae linguae usus, quo nihil potest locutioni scriptionique Latinae esse perniciosius, mihi nocuit: in cujus rei fidem omni asseveratione affirmo, me jam haec omnia absque ullius mortalis ope conscribere, neque ea oculis alicujus subjecturum quidem esse antequam Berolinum mittantur, quoniam, licet sciam, etiam me loquendo labi posse hoc tamen, si forte accidisset soli infirmitati humanae et oscitationi non meae ignorantiae adscribendum foret. Totius autem hujus commemorationis venia detur homini, qui quum undevicesimum annum ageret vocem «mensa» declinare didicit: alias enim haec ventosissima esset in re pusilla quidem venditatio.

________________________
*bonâ veniâ Tiberis

[ille ego qui]

Puto te consulte (***) et studiose falsum scripsisse, ne tibi aenigma novum ponendum esset.

Immo quod iam praesagiebam non fore, qui aenigmata mea solvere vellet
neque quisquam consilium sequi vult ea ratione agendi, quae olim in spectaculo illo televisifico adhiberi solebat, cui nomen "Quis sum?" Quae ratio nescio an apta sit ad vividiora colloquia excitanda ...
Nunc demum video, cur Mystica nostra increscente impatientia sodales silentii perpetuii insimulaverit
Valetote - nec siletote!



_____
(***) absichtlich, "mit Fleiß" = consulto, consilio, data opera, dedita opera, prudenter, prudens ...
("prudens" et "prudenter" hoc intellectu adhiberi posse olim scriptum vidi in nescio quo libro gramamtico ...)

[medicus]

(***) absichtlich, "mit Fleiß" = consulto,

http://www.zeno.org/Georges-1913/A/consulte?hl=consulte

[ille ego qui]

Exstat sane, etsi minus usitatum videtur neque maxime "classicum"!
Non te reprehendebam!

[medicus]

consulte= adverbium
http://www.zeno.org/Georges-1913/A/consulte?hl=consulte

[ille ego qui]

Certe! Sed adverbium solentius est "consulto". Mentior?

[medicus]

Tu es magister, ego nil nisi fenerator.

[ille ego qui]

Faeneratorem te dicis?? :O
Omnes sumus et magistri et discipuli. Fateor mihi antea formam adverbialem "consulte" ignotam fuisse. Quam, nisi tu ea usus esses, apud Georgesium nostrum non quaesivissem neque umquam addidicissem! Gratias igitur tibi debeo, magister medice!
Vale!

[ille ego qui]

Nemo solvendi, nemo inquirendi (sicut suasi) cupidus?? Quid igitur faciam?

Haec quidem addam:
De opusculo quaesito in foro nostro olim iam actum est - vel potius quaesitum. Nemo enim tum respondit
Sed auctor illius operis vobis omnibus notissimus est! Etsi fortasse minus propter Latinitatem ... Tamen suspicor multos e vobis de opere illo Latino iam audisse vel legisse - etsi non puto multos id ipsum perlegisse (forsan fallar).


Nunc autem vestrum est sive respondere sive altius quaerendo etiam utiliora indicia mihi elicere

Valete!

P.S.: etiamnum miror, cur medicus noster ipse sese feneratorem dixerit?
(http://www.zeno.org/Georges-1913/A/fene ... faenerator)

[medicus]

P.S.: etiamnum miror, cur medicus noster ipse sese feneratorem dixerit?

Vide in Georgesio Theodisco-Latino!
http://www.zeno.org/Georges-1910/A/Rentner?hl=rentner

[ille ego qui]

Aaah!
Estne vis verbi nostri "Rentner" inde fortasse nónnihil mutata? Nescio...
Ei, qui nostra aetate Latine loquuntur vel scribunt, saepe dicunt aliquem "rude donari" ("in Rente gehen") vel "rude donatum esse" ("in Rente sein").