o congruentiam!

[ille ego qui]

sitis salvi, sodales,

quiddam mediocre ex vobis quaeram. mi quaeso aures praebeatis ^^:
modo quendam de aetate mea certiorem facturus - Latine scilicet - dubitavi. ago enim annum vicesimum primum. utrum igitur dicerem me esse natum "viginti unUM annUM" an "VIGINTI unum annOS"?

curiosus sum de eo, vos quid sentiatis? =)

valete plurimum
Christianus

[RM]

Estne hoc quod quaeris?

1. Cic, deOrat, 3, 74, 8:
publicas causas accesserim annosque natus unum et viginti nobilissimum hominem et eloquentissimum in iudicium vocarim;

(inventum programmate LECTOR 2007)

RM

[ille ego qui]

gratias tibi, RM!
isto autem in loco numerus a substantivo "anni" dispositur. quid autem, si "annus" - quacumque forma - ipsum post "unum" positur?

[consus]

Salve.
Quicumque annum agit vicesimum primum, is annos natus est viginti; neque enim annum complevit vicesimum primum. Quicumque annos natus est viginti unum, is annum agit vicesimum secundum.
Qud ad quaestionem tuam attinet, scribi licet aut viginti unum annos (annos viginti unum) aut viginti unum annum*.

--------------------
* Kühner-Stegmann, Ausführliche Grammatik der lateinischen Sprache, Darmstadt 1966, II 1 p. 55: Wenn zu mehreren attributiven Adjektiven dasselbe Substantiv wiederholt zu denken ist, aber nur einmal gesetzt wird, so steht es entweder im Plural oder schließt sich an eines der Adjektive an und steht im Singular.

[Tiberis]

quid autem, si "annus" - quacumque forma - ipsum post "unum" positur?

salve.
equidem censeo nihil referre, quo ordine ista continuentur, dummodo respicias XXI annos plures esse quam unum; ex quo evenit, ut plurali nobis utendum sit. cum enim non dubitetur, quin , si notis utamur, "XXI annOS" scribere nos oporteat, non est causa , cur verbis adhibitis non eandem rationem sequamur.

[ille ego qui]

gratias, Conse, tibi summas =)

[consus]

Equidem, mi optime Tiberis, annos viginti unum (viginti unum annos) praeferendum esse censeo. Utcumque se habet res, Livius nescio quo loco viginti unum annum videtur scripsisse.
Optimum hebdomadae exitum!

[RM]

Credite Ciceroni! Certe recte dixit. Cetera, quae inveni sunt:

Just, Dig, 50, 16, 3, 1, pr, 2
... ueluti uiginti unum milia sunt passus ...

Liv, AUC, 9, 44, 12, 1:
... signa unum et uiginti capta ...

Liv, AUC, 37, 59, 4, 1:
... cistophori trecenta uiginti unum milia septuaginta ...

Serv, CommDon, 410, 29:
... his pronominibus, quae omnia sunt viginti et unum, nullum aliud ...

Serv, CommDon, 436, 28:
... quoniam Probus viginti et unum dicit esse pronomina, ...

Tac, Dial, 21, 1, 5:
... Calvus, cum unum et viginti, ut puto, libros reliquerit ...
RM

[ille ego qui]

gratias vobis ago, sodales peritissimi!

ergo ullus locus non invenitur - ni fallor -, quo numerus "unius" et substantivum inter se congruant (viginti unus annus). videntur etiam scriptores, ne hoc iuxta (atque post) illum ponatur, intuitione quadam vitasse - quippe cum et "viginti unus annus" et "viginti unus anni" forsitan Romanis aliquantulum inepta sonarent ... ^^

spero vos me delirantem putaturos non esse
diem vobis exopto iucundissimum. mihi quidem res Teodiscae vel germanisticae sunt ediscendae. valete!