optime Tiberis

[ille ego qui]

ille Conso ac Tiberi viris sine dubio optimis p.s.d.

haec verba dixit Consus noster ante diem quintum Nonas Maias in "aenigmatibus":

Paene dixi, optime Tiberis: Nonne illa tabula* considerata etiam de praesente Graeciae difficultate pecuniaria admonemur?

agitur de illo vocativo "optime Tiberis". non est in animo est vestris in vocibus menda reperire, sed de eadem re paucis ante diebus in cursu stilistico controversia aut paene rixa fuit: possetne in vocativo id fieri, quod alioquin numquam (fere?) fieret, ut nomen proprium et adiectivum laudis (aut vituperationis) inter se apponerentur substantivo aut pronomine ("viro", "homine", "illo") nullo interposito?
vos quid dicitis?

bene valete.

[ille ego qui]

voce "optime Attice" gugulato in illo "Antibarbaro" in rete prompto legi allocutiones ex ista regula esse exceptas ... :

[consus]

Consus Illi sal. pl. d.
Cicero ipse scripsit Nos enim plane, mi suavissime Volumni, aut nihi sumus aut eqs. (fam. 7, 33, 1). Praeterea oro te legas Menge § 267, 3 (c) [p. 339].
Optime vale.

[ille ego qui]

ita, gratias, iam Krebs Schmalzque omnia de hac re dubia mihi excussere ^^.
quod his diebus iam quaerebam: cum dicitis "Menge", dicitisne "pristinum" an "recentem" an modo hunc modo illum?

sit tibi dies periucundus. vale.

[consus]

Bene, Ille, virorum optime: inde ab hoc tempore scribam Menge2000.

[ille ego qui]

per me licet illo numero remoto porro scribere "Menge", cum nunc sciam hunc semper esse illum "novum" neque "pristinum" (qui compluribus Novo multo carior esse videtur. tu contra dicis?)

[consus]

i... in "aenigmatibus"...

Quod sciam, amice, vocabula Graeca (velut poema, epigramma, emblema) casu dat. et abl. plur. -tis syllaba solent terminari*. Cf. Cic. Verr. 2, 4 37: scaphia cum emblematis Lilybaei utrum empta esse dicis an confiteris erepta?

_______________________________
* Kühner-Holzweissig § 76, 2 [p. 345].

[ille ego qui]

benignissime! saepius in textibus novis hanc terminationem inveni ratus mendum esse factum. prudentiorem me redegisti ...
suspicor illam i esse longam ...?

vale.

[consus]

...suspicor illam i esse longam ...

Recte iudicas; -tis enim syllaba ad declinationem quae vocatur secundam pertinet.

[ille ego qui]

potestne fieri, ut istud "tis" contractum sit ex "tibus", sicut in "quibus = quis"?

[consus]

Consus Illi s.
Rem nego ita se habere. Ut paucis dicam: Apud Kühner-Holzweissig (l.c.) hoc legis scriptum:

-mat-is st. -mat-i-bus (vergl. παθημάτ-οις Äol. st. παθήμασι)

Quod ad quis / quibus attinet, cf. Kühner-Holzweissig p. 613, 9.
Vale.

[ille ego qui]

quem librum modo prae manu non habeo. proinde dic mihi, si me amas, pro quo stet illud "st."?
vale.

[ille ego qui]

obiter: "stare pro aliqua re" vix antiquum videtur, quibus verbis idem dicam antiquius (ne dicam: classicius)?

[Christophorus]

quem librum modo prae manu non habeo. proinde dic mihi, si me amas, pro quo stet illud "st."?
vale.

ibi auctores lingua Germanica utuntur: st. = statt, nam ibidem: vergl. = vergleiche

ut puto ...

[ille ego qui]

o me tardissimum. gratias tibi, mi OPTIME Christophore.

iucunda sit vobis omnibus nox!