O tempora! O mures!

[ThomasVulpius]

Quid? Cum vōs Kalendīs ipsīs Novembribus domūs meae cellam penāriam occupātūrōs nocturnō impetū esse cōnfīderētis, sēnsistisne meam olerum cōpiam tantopere ab hortulānō auctam esse, ut numquam ūnā nocte dēvorārētis?

Nihil arrōditis, nihil mandūcātis, nihil dēvorātis, quod nōn egō nōn modo audiam, sed etiam videam plānēque sentiam.

Recōgnōscite tandem mecum illam superiōris noctis mandūcātiōnem comestiōnemque holerum! Iam intellegētis hortulānum multō ācrius vigilāsse ad vōs cibandōs quam vōs ad cellam penāriam meam vāstandam.

Dīcō vōs priōre nocte vēnisse – nōn agam obscūrē – ad *Macciī *Donaldī thermopōlium culīnae opprimendae lactūcaeque dēvorandae causā; convēnisse eōdem complūrēs mūrēs porcellōs eiusdem gulae edācitātisque sociōs.

Fuistis igitur apud *Macciī *Donaldī thermopolium illā nocte, mūrēs porcellī, distribuistis *refrīgerātra holerum, statuistis, quae quemque tuburcinārī placēret, dēlēgistis, quōs apud *Macciī *Donaldī thermopolium relinquerētis, quōs vōbīscum holerum comedendōrum causā ad rēgis īsiciōrum thermopolium ēdūcerētis, dīscrīpsistis urbis thermopolia ad edendō vacuandum, cōnfirmāstis vōs ipsōs, ut saburrēminī, iam esse exitūrōs, dīxistis paulum vōbīs esse etiam nunc morae, quod in cellā penāriā meā aliquid lactūcae superesset. Repertī sunt duo ēdācēs mūrēs porcellī, quī vōs istā cūrā līberārent et sēsē illā ipsā nocte paulō ante lūcem cibōs ientāculī meī in meā culīnā comēsūrōs pollicerentur.

Num negāre audētis? Quid mandūcātis? Convincam vōs fēnum vorāre, sī negātis.

Videō enim esse hīc in senātū quōsdam mūrēs porcellōs, quōrum buccae fēnī, carōtārum lactūcaeque plēnae sunt.

[durgicola]

[Zythophilus]

Mures nouimus esse Vulpio illi,
mures ipse fatetur hic uoraces.
Crines desse uides et inde quaeris:
Quis crines auide illius uorauit?

[ThomasVulpius]

Mures nouimus esse Vulpio illi,
mures ipse fatetur hic uoraces.
Crines desse uides et inde quaeris:
Quis crines auide illius uorauit?

Omnes muri mei et voraces et edaces sunt!