s.p.d.

[ille ego qui]

Christianus sodalibus salutem plurimam dic...

... hem ... „Hier stock‘ ich schon, hic iam haesito“, ut ait poeta. Quaero enim, unde sciamus in illo SPD (in Bavaria mox fore comitia quis non audivit?) illam D litteram scribi solitam pro „dicit“ (ut omnes discipuli discere solent). Nonne potest etiam esse „dico“? Vos quid censetis: Utrum probabibilius, utrum Latinius videtur?

Valete!

[Tiberis]

Tiberis Christiano suo s.p.d.

nonne hoc modo eos, qui nostri familiares sunt, in epistula alloqui solemus? (cf. ad fam.5,9: Vatinius Ciceroni suo sal.) Ex quo quidem apparet fieri non posse, quin dicamus "dicit" (non "dico")

[ille ego qui]

rectissime. saltem illis locis, ubi reflexivum adhibitum videmus, apparet pronuntiandam esse primam personam

[ille ego qui]

Contra tamen Fronto

http://latin.packhum.org/search?q=meo+sal&first=1

[ille ego qui]

sed sine subiecto!

obiter:
qui nunc pelliculas Latinas apud youtube ponere solent, multi sic ordiri consuerunt, ut dicant „Salvete! Daniel/Iustus/... loquor.“

[Tiberis]

ubi reflexivum adhibitum videmus, apparet pronuntiandam esse primam personam

immo prorsus tertiam! num reflexivum cum prima persona congruit?
quod attinet ad Frontonis modum alloquendi, recte memorasti eum nomen suum omisisse. nam dubito, quin bene Latine dicturus fuerit, si scripsisset " Fronto magistro meo saluto".
ergo non errabimus, si in ea re Ciceronem vel Plinium sequemur.

[ille ego qui]

numerus me fefellit sane!
ad rem: recte mones! sic et mihi visum est argumento tuo considerato. quamquam mihi videor iam nescioubi - fortasse apud aliquem humanistam - scriptum vidisse „Erasmus Moro [exemplum!] salutem plurimam dico“. quod haud absurdum mihi tum est visum - similiter atque illud, quod attuli, „Iustus loquor“. Vale!

[ille ego qui]

https://www.google.de/search?q=%22Rex+r ... ent=safari

nihil non reperitur