D. 59,14 Ἃ μὲν οὖν ἀδικηθεὶς ἐγὼ ὑπὸ Στεφάνου πρότερος ἐγραψάμην τὴν γραφὴν ταύτην, εἴρηκα πρὸς ὑμᾶς: ὡς δ᾽ ἐστὶν ξένη Νέαιρα αὑτηὶ καὶ συνοικεῖ Στεφάνῳ τουτῳὶ καὶ πολλὰ παρανενόμηκεν εἰς τὴν πόλιν, ταῦτ᾽ ἤδη δεῖ μαθεῖν ὑμᾶς. Δέομαι οὖν ὑμῶν, ὦ ἄνδρες δικασταί, ἅπερ ἡγοῦμαι προσήκειν δεηθῆναι νέον τε ὄντα καὶ ἀπείρως ἔχοντα τοῦ λέγειν, συνήγορόν με κελεῦσαι καλέσαι τῷ ἀγῶνι τούτῳ Ἀπολλόδωρον.
Ich habe nun euch gegenüber dargelegt, in welcher Beziehung von Stephanus Unrecht erlitten habend ich diese Klage zuvor einreichte; dass aber diese Neaira hier eine Ausländerin ist und dass sie mit diesem Stephanus hier zusammenwohnt und dass sie in vielfacher Weise gegen den Stadt gesetzwidrig gehandelt hat, davon müsst ihr bereits (jetzt) unterrichtet werden. Ich bitte nun von euch, ihr Richtermänner, wovon ich glaube, dass es einem jungen und des Redens unerfahrenen Mann zukommt zu bitten, mir zu erlauben, Apollodoros als Mitkläger für diesen Prozess hinzuzuziehen.