de pronomine "istius"

[ille ego qui]

salvete sodales,

ut ex nomine meo forsitan iam comprenderitis: de pronominibus cogitatio - imprimis de "deikticis" - in numero earum actionumst, quibus ego maxime delector ^^

modo animo recursat "iste":
sunte loci ulli vobis noti, quibus "iste" pro "te" dicitur? proh dolor pudorque grammaticae et indices mihi desunt die feriato fruenti


valete quam optime
iste Christianus

[ille ego qui]

ut ad meam ipse interrogationem rescribam Clemente nostro itemque Forcellini auctoribus (licentia ab illo data):

"Außer bei Arnobius scheint diese Verwendung (an die 2. Pl. gerichtet) in der Antike nicht gerade beliebt zu sein.

Arnob. 4, 17 Quid dicitis, o isti, qui ad deorum nos cultus membrorum laniatibus invitatis...?

weiters 1, 41 u. 59; 2, 13 u. 35; 5, 2; 6, 11 u. 20; 7, 16."

curate, ut valeatis
ille