Es ist, bei Allah, nicht ein arabisches Wort, sondern genau so, wie Iulus klug andeutete, mi amice!
Der
Iussiv (coniunctivus iussivus) in der 3. P. Sg. ist nichts anderes als ein "Befehl" an die 3. Person und ersetzt damit den nicht vorhandenen Imperativ Prs. der 3. P.
Beispiele:
Veniat! Er/sie/es soll kommen! = ... komme!
Ne abeat! Er/sie/es soll nicht weggehen! = ... gehe nicht weg!
&c.
Damit wären wir wieder bei "vadat": Er/sie/es soll gehen ("waten")!
Neben dem Imperativ Prs. gibt es auch den
Imperativ Futur (s. Gram.), der vor allem in Gesetzen benutzt wird:
Aktiv:
lauda-to du sollst loben
lauda-to er/sie/es soll loben
lauda-to-te ihr sollt loben
lauda-nto sie sollen loben
Passiv:
lauda-tor du sollst gelobt werden
lauda-tor er/sie/es soll gelobt werden
lauda-ntor sie sollen gelobt werden
Noch etwas zur Anredeform. Auch den Kaiser "duzte" man. Man lese den ersten Brief des Plinius an den Kaiser Trajan:
C. PLINIUS TRAIANO IMPERATORI
1 Tua quidem pietas, imperator sanctissime, optaverat, ut quam tardissime succederes patri; sed di immortales festinaverunt virtutes tuas ad gubernacula rei publicae quam susceperas admovere. 2 Precor ergo, ut tibi et per te generi humano prospera omnia, id est digna saeculo tuo contingant. Fortem te et hilarem, imperator optime, et privatim et publice opto.
Feliciter!