von Luca » So 26. Feb 2012, 17:19
᾿Ιοὺ ἰοÏ, á¼°á½¼ á¼°ÏŽ. ᾿Ηγαλλόμην οὔÏῳ, ἠσκωλίαζον, ὑπεÏÎχαιÏον ὡς τοῦ ἰατÏοῦ ἡμετÎÏου άπόκÏισιν εἰδότου.
῎Ηλπιζον Î³á½°Ï Ï„á¿· ᾿Απόλλωνι á½€Ïϑῶς ἀποκÏινοῦσϑαι. ῎Εϑυσα οὖν á¼Î½ Ï„á¿· τῆς σοφίας βωμῷ καὶ μὴν καὶ τὴν μεγίστην πίτσαν, ἣν ἔσχον.
Τοῦτο ποιήσας αὖϑις á¼Î¼Î±Î½Ï„εÏσαμην.
᾿Αλλ` á¼ÎºÎµá¿–νος ὠϑεὸς εἶπε τάδε·
,,ÎšÎ±Î¯Ï€ÎµÏ Î´á½² ποιήσας ἀπόκÏισιν καλὴν καὶ ἀγαϑὴν ὠσαφὸς ἰατÏός, οá½Ï‡ ὅλως τὸ αἴνιγμα á¼Î»Ïϑη.
Τὸν νοῦν Ï„á¿· βιβλίῳ Ï€Ïόσχες.
Τινός ἰδίᾳ οἱ ἄνϑÏωποι á¼Ï€Î¹Ï‘υμοῖεν ἄν, εἰ βιβλίου τινὸς μηκÎτι ἀποτυγχάνοιεν πάντα Ï„á½° βιβλία φÏοῦδα ὄντα;"
Οἴμοι. ᾿Εμοί γε δοκεῖν· Οὠδεῖ ἀκÏιβολογεῖσϑαι πεÏὶ τοÏτου. ᾿Ενόμιζε Î³á½°Ï Ï„á¿‡ ἀποκÏίσει Ï„á½° δÎοντα Ï€Ïᾶξαι.
Τί ποιῶ; Î Ïώτον μὲν á½ Ïχησάμην, νῦν δὲ οἶμαι τὸν ϑεόν με πεÏιυβÏίζειν.
᾿Εμοῦ γε ἕνεκα, μὴ ἀποβάλλωμεν τὸν ϑυμόν.
᾿Αλλ`οá½Î´ÎµÎ½á½¸Ï‚ βοηϑοῦντος τὸ ζήτημα ὑφαιÏεῖν οὠδÏναμαι καὶ οá½Îº ἔξεστί μοι εá½Î´Î±Î¯Î¼Î¿Î½Î± γενÎσϑαι.
Zuletzt geändert von
Luca am Sa 21. Apr 2012, 12:12, insgesamt 2-mal geändert.
Vis consilii expers mole ruit sua. (Horaz)...῎Αγρυπνος ἴσϑι κατὰ νοῦν.