de interpretationibus diu neglectis

Quo in foro Latine colloquamur!

Moderatoren: Zythophilus, marcus03, Tiberis, ille ego qui, consus, e-latein: Team

Re: de interpretationibus diu neglectis

Beitragvon Tiberis » Mo 10. Aug 2020, 11:37

Cogitat Consus calefactionem
iam domus, cum sideris arva torret
ardor. Hoc mi consilium videtur
prospicientis.
:D
ego sum medio quem flumine cernis,
stringentem ripas et pinguia culta secantem,
caeruleus Thybris, caelo gratissimus amnis
Benutzeravatar
Tiberis
Pater patriae
 
Beiträge: 11862
Registriert: Mi 25. Dez 2002, 20:03
Wohnort: Styria

Re: de interpretationibus diu neglectis

Beitragvon medicus » Mo 10. Aug 2020, 12:37

Salve Tiberi, qaudeo te his versibus respondisse. Sed quod metrum (carminis) est?
:roll:
medicus
Augustus
 
Beiträge: 6623
Registriert: Do 9. Dez 2010, 11:39

Re: de interpretationibus diu neglectis

Beitragvon Tiberis » Mo 10. Aug 2020, 13:03

Metrum Sapphicum ;-)
ego sum medio quem flumine cernis,
stringentem ripas et pinguia culta secantem,
caeruleus Thybris, caelo gratissimus amnis
Benutzeravatar
Tiberis
Pater patriae
 
Beiträge: 11862
Registriert: Mi 25. Dez 2002, 20:03
Wohnort: Styria

Re: de interpretationibus diu neglectis

Beitragvon medicus » Mo 10. Aug 2020, 13:15

Admiror artem versus scribendi. :D
medicus
Augustus
 
Beiträge: 6623
Registriert: Do 9. Dez 2010, 11:39

Re: de interpretationibus diu neglectis

Beitragvon ille ego qui » Mi 12. Aug 2020, 17:10

Francisci Kafka fabula de medico rustico


Haud exigua laboravi difficultate: iter necessarium imminuit: homo graviter aegrotans in vico, qui decem milia aberat, me exspectavit. Spatium, quod erat inter me et illum, spisso nivis casu explebatur. Raeda quidem mihi expedita ac prompta fuit, magnis rotis, aptissima ad nostras vias rusticas ; Pellitus, riscum cum instrumentisin manu, et paratus ad iter faciendum in aula steti, sed equus, equus defuit. Equus meus proxima nocte perierat , cum in tanto hiemis gelu nimis contendisset et laborasset ; ancilla nunc per vicum erravit , ut aliquis equum sibi mutuum daret ; quam rem irritam fore intellexi. Sic magis magisque nive opertus, magis magisque immobilis factus inutilis astiti. Ad portam puella apparuit sola lanternam vibrans ; non mirum : quis in tanta tempestate equum suum ad tale iter mutuum dabit ?


Salvete, sodales! Salve cumprimis tu, optime Tiberis!
Iuvat Franciscum Kafka a vobis Quiritium sermone elegantissime expressum relegere!
Fateor me saepius - Latine scribentem loquentemve - dubitare de temporum praeteritorum usu. Ansa igitur arrepta te rogare velim, Tiberis, quae sit causa, cur perfectum tempus fabulae initio tibi aptum sit visum.
Mihi quidem ita videtur, ut initio quasi toti versemur mediis quibusdam in rebus latius et diutius sese extendentibus.
Insuper: Sunt qui dicant, id esse proprium imperfecti, ut quasi depingatur pars postica - tamquam in aliqua tabula -, antequam in parte quasi antica aliquid fiat et agatur. Nonne ita prorsus res se habere videbuntur ei, qui fabulam primum ingressus erit?
quid sentis de temporum praeteritorum usu isti fabulae principio quam maxime idoneo?
Bene valeas vertasque! Valete omnes! :)
Ille ego, qui quondam gracili modulatus avena
carmen et egressus silvis vicina coegi,
ut quamvis avido parerent arva colono,
gratum opus agricolis, at nunc horrentia Martis
arma virumque cano ...
ille ego qui
Augustus
 
Beiträge: 6888
Registriert: Sa 3. Jan 2009, 23:01

Re: de interpretationibus diu neglectis

Beitragvon Tiberis » Do 13. Aug 2020, 14:12

Christiano suo sal.

quid dicam? fateor me in hoc loco Latine reddendo diutius de usu temporis cogitasse. primo enim scripseram "laborabam" et "imminebat", quod quidem re diligentius perpensa commutavi. Apud MBS (135) legimus perfecto procedere, imperfecto insistere orationem: num narratio in ipso initio insistere potest, nisi forte de sententiis cogitamus secundariis ? tamen fieri potest, ut scribatur "imminebat", dummodo id ita intellegamus, ut non ad narrationem ipsam pertineat. utrumque ergo haud male dictum mihi videtur esse.
:roll:
ego sum medio quem flumine cernis,
stringentem ripas et pinguia culta secantem,
caeruleus Thybris, caelo gratissimus amnis
Benutzeravatar
Tiberis
Pater patriae
 
Beiträge: 11862
Registriert: Mi 25. Dez 2002, 20:03
Wohnort: Styria

Re: de interpretationibus diu neglectis

Beitragvon ille ego qui » Do 13. Aug 2020, 17:34

Salve iterum tibi ago, Tiberis!

Gratias tibi ago pro argumentis claris atque perspicuis!

num narratio in ipso initio insistere potest, nisi forte de sententiis cogitamus secundariis ?


Posse arbitror. Nonne enim in narratione perfacile id, quod aptum videtur, quod sententia secundaria exprimatur, etiam per sententiam primariam declarari potest?

"Dum silva iacet tacita, subito minimus sonus auditus est."
"Silva iacebat tacita. Subito minimus sonus auditus est."

Huc id potissimum pertinere mihi videtur, quod supra de partibus postica et antica tamquam pictae cuiusdam imaginis dixi.

Valeas :-)
Ille ego, qui quondam gracili modulatus avena
carmen et egressus silvis vicina coegi,
ut quamvis avido parerent arva colono,
gratum opus agricolis, at nunc horrentia Martis
arma virumque cano ...
ille ego qui
Augustus
 
Beiträge: 6888
Registriert: Sa 3. Jan 2009, 23:01

Re: de interpretationibus diu neglectis

Beitragvon Tiberis » Fr 14. Aug 2020, 00:14

ille ego qui hat geschrieben:"Silva iacebat tacita. Subito minimus sonus auditus est."Huc id potissimum pertinere mihi videtur, quod supra de partibus postica et antica tamquam pictae cuiusdam imaginis dixi


bene ! sed , quod attinet ad initium fabulae nostrae, de parte postica sive antica incertus sum. nonne narrator, cum dicit se "haud exigua difficultate laborare", in parte antica versatur? nonne idem intellegi potest, cum de itinere imminente narrat? (tamen nescio an haec res dubia sit). Longe quidem aliter res se habet in sententia tertia: homo graviter aegrotans in vico, qui decem milia aberat, me exspectavit. hic enim perfacile imaginis partes discernimus. simile fit in quarta: Spatium nive expletum nonne ad partem posticam pertinet?
quid igitur? de prima et secunda sententia, ut puto, in utramque partem disputari et argumentari licebit.
cetera ita servare velim, ut scripsi.

vale :)
ego sum medio quem flumine cernis,
stringentem ripas et pinguia culta secantem,
caeruleus Thybris, caelo gratissimus amnis
Benutzeravatar
Tiberis
Pater patriae
 
Beiträge: 11862
Registriert: Mi 25. Dez 2002, 20:03
Wohnort: Styria

Re: de interpretationibus diu neglectis

Beitragvon consus » Mo 17. Aug 2020, 14:11

Amicis suis litteratissimis sal.
Ecce quarta narrationis pars Latine reddita! Quam vos benigne clementerque accepturos esse spero.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
„Statim“ mecum cogito „revehor“ tamquam si equi iubeant me reverti, sed pallium pellicium patior mihi detrahi a sorore, quae ardore me putet sopitum. Offertur mihi caliculus vitreus rhomio plenus; senex umerum meum familiariter pulsat, quod sibi licere thesauro suo dedito arbitratur. Indignatus huc et illuc caput verso; timeo ne senex propinqua sua exhalatione me afficiat; nulla alia de causa potionem recuso. Mater iuxta lectum stans me allicit; obsequor et equo magnum ad lacunar hinnitum tollente caput applico ad pectus pueri, qui madida mea barba tactus horrescit. Apparet id quod iam dudum novi: est sanus puer, affectus paulo minore sanguinis circulatione et a provida matre quasi coffea permadefactus, sed sanus est et, quod optimum factu videtur, uno impulsu e lecto extrudendus. Cum omnia in melius mutare nequeam, puerum patior in lecto remanere. Muneri regionali praefectus ad extremum officio fungor, usque eo ut paene nimium a me postulari censeam. Quamvis parvam mercedem accipiam, tamen munificus sum et libenter iis opitulor qui in egestate vivunt. Et Rosae me consulere oportet; quo facto nihil obstat quominus puer me moneat et ego quoque volo mori. Infinita hac hieme quid ago hoc loco? Interiit equus, neque quisquam in pago est, qui suum ipsius mihi equum commodet. Protrahenda ex hara mihi sunt iumenta; quae spero fortuito fore equos, sin minus me subus vehi oportet. Ita res se habet. Et adnuo familiae: nihil harum rerum norunt; etiamsi nossent, res ita se habere non arbitrarentur. Facile quidem est praecepta scribere, sed praeterea cum hominibus colloqui difficile est. Hic igitur aegroto puero officium me praestitisse cogito: denuo sine causa exegerunt ut operam subirem, sed hac re assuefactus sum: tota me regio excruciat nocturni tintinnabuli sono, sed hoc tempore destituenda mihi erat etiam Rosa, virgo illa formosissima quae multos per annos vix respecta domi meae vixerat; quae iactura gravior est quam ut a me feratur. Itaque quadam necessitate coactus argutias animo concipio ne in hanc familiam invehar quae Rosam quamvis libentissimo animo mihi nequeat reddere.
Zuletzt geändert von consus am Mo 17. Aug 2020, 17:32, insgesamt 1-mal geändert.
Benutzeravatar
consus
Pater patriae
 
Beiträge: 14234
Registriert: Do 27. Jul 2006, 18:56
Wohnort: municipium cisrhenanum prope Geldubam situm

Re: de interpretationibus diu neglectis

Beitragvon medicus » Mo 17. Aug 2020, 14:39

Liceat addere verba Theodisca:
Ich fahre gleich wieder zurück,“ denke ich, als forderten mich die
Pferde zur Reise auf, aber ich dulde es, daß die Schwester, die mich durch die Hitze betäubt
65 glaubt, den Pelz mir abnimmt. Ein Glas Rum wird mir bereitgestellt, der Alte klopft mir auf die
Schulter, die Hingabe seines Schatzes rechtfertigt diese Vertraulichkeit. Ich schüttle den
Kopf; in dem engen Denkkreis des Alten würde mir übel; nur aus diesem Grunde lehne ich
es ab, zu trinken. Die Mutter steht am Bett und lockt mich hin; ich folge und lege, während
ein Pferd laut zur Zimmerdecke wiehert, den Kopf an die Brust des Jungen, der unter
70 meinem nassen Bart erschauert. Es bestätigt sich, was ich weiß: der Junge ist gesund, ein
wenig schlecht durchblutet, von der sorgenden Mutter mit Kaffee durchtränkt, aber gesund
und am besten mit einem Stoß aus dem Bett zu treiben. Ich bin kein Weltverbesserer und
lasse ihn liegen. Ich bin vom Bezirk angestellt und tue meine Pflicht bis zum Rand, bis
dorthin wo es fast zuviel wird. Schlecht gezahlt, bin ich doch freigebig und hilfsbereit
75 gegenüber den Armen. Noch für Rosa muß ich sorgen, dann mag der Junge recht haben
und auch ich will sterben. Was tue ich hier in diesem endlosen Winter! Mein Pferd ist
verendet und da ist niemand im Dorf, der mir seines leiht. Aus dem Schweinestall muß ich
mein Gespann ziehn; wären es nicht zufällig Pferde, müßte ich mit Säuen fahren. So ist es.
Und ich nicke der Familie zu. Sie wissen nichts davon und wenn sie es wüßten, würden sie
80 es nicht glauben. Rezepte schreiben ist leicht, aber im übrigen sich mit den Leuten
verständigen ist schwer. Nun, hier wäre also mein Besuch zu Ende, man hat mich wieder
einmal unnötig bemüht, daran bin ich gewöhnt, mit Hilfe meiner Nachtglocke martert mich
der ganze Bezirk, aber daß ich diesmal auch noch Rosa hingeben mußte, dieses schöne
Mädchen, das jahrelang, von mir kaum beachtet, in meinem Hause lebte – dieses Opfer ist
85 zu groß und ich muß es mir mit Spitzfindigkeiten aushilfsweise in meinem Kopf irgendwie
zurechtlegen, um nicht auf diese Familie loszufahren, die mir ja beim besten Willen Rosa
nicht zurückgeben kann.
medicus
Augustus
 
Beiträge: 6623
Registriert: Do 9. Dez 2010, 11:39

Re: de interpretationibus diu neglectis

Beitragvon consus » Mo 17. Aug 2020, 17:35

medicus scripsit / hat geschrieben:Liceat addere verba Theodisca ...

Gratias tibi ago, optime medice. Oblitus sum.
Benutzeravatar
consus
Pater patriae
 
Beiträge: 14234
Registriert: Do 27. Jul 2006, 18:56
Wohnort: municipium cisrhenanum prope Geldubam situm

Re: de interpretationibus diu neglectis

Beitragvon Tiberis » Fr 21. Aug 2020, 01:04

salvete!

partem nostrae fabulae quintam modo confeci, idque usque ad haec verba: "s'ist nur ein Arzt".
verba a me Latine reddita cum recensuero, propediem proponam. Interim si quis parti sextae dabit operam, gaudebo.
:wink:
ego sum medio quem flumine cernis,
stringentem ripas et pinguia culta secantem,
caeruleus Thybris, caelo gratissimus amnis
Benutzeravatar
Tiberis
Pater patriae
 
Beiträge: 11862
Registriert: Mi 25. Dez 2002, 20:03
Wohnort: Styria

Re: de interpretationibus diu neglectis

Beitragvon Tiberis » Sa 22. Aug 2020, 01:25

Ecce pars quinta:

.[22] Als ich aber meine Handtasche schließe und nach meinem Pelz winke, die Familie beisammensteht, der Vater schnuppernd über dem Rumglas in seiner Hand, die Mutter, von mir wahrscheinlich enttäuscht – ja, was erwartet denn das Volk? – tränenvoll in die Lippen beißend und die Schwester ein schwer blutiges Handtuch schwenkend, bin ich irgendwie bereit, unter Umständen zuzugeben, daß der Junge doch vielleicht krank ist. Ich gehe zu ihm, er lächelt mir entgegen, als brächte[23] ich ihm etwa die allerstärkste Suppe – ach, jetzt wiehern beide Pferde; der Lärm soll wohl, höhern Orts angeordnet, die Untersuchung erleichtern – und nun finde ich: ja, der Junge ist krank. In seiner rechten Seite, in der Hüftengegend hat sich eine handtellergroße Wunde aufgetan. Rosa, in vielen Schattierungen, dunkel in der Tiefe, hellwerdend zu den Rändern, zartkörnig, mit ungleichmäßig sich aufsammelndem Blut, offen wie ein Bergwerk obertags. So aus der Entfernung. In der Nähe[24] zeigt sich noch eine Erschwerung. Wer kann das ansehen ohne leise zu pfeifen? Würmer, an Stärke und Länge meinem kleinen Finger gleich, rosig aus eigenem und außerdem blutbespritzt, winden sich, im Innern der Wunde festgehalten, mit weißen Köpfchen, mit vielen Beinchen ans Licht. Armer Junge, dir ist nicht zu helfen. Ich habe deine große Wunde aufgefunden; an dieser Blume in deiner Seite gehst du zugrunde. Die Familie ist glücklich, sie sieht mich in Tätigkeit; die Schwester[25] sagt’s der Mutter, die Mutter dem Vater, der Vater einigen Gästen, die auf den Fußspitzen, mit ausgestreckten Armen balancierend, durch den Mondschein der offenen Tür hereinkommen. »Wirst du mich retten?« flüstert schluchzend der Junge, ganz geblendet durch das Leben in seiner Wunde. So sind die Leute in meiner Gegend. Immer das Unmögliche vom Arzt verlangen. Den alten Glauben haben sie verloren; der Pfarrer sitzt zu Hause und zerzupft die Meßgewänder, eines nach dem[26] andern; aber der Arzt soll alles leisten mit seiner zarten chirurgischen Hand. Nun, wie es beliebt: ich habe mich nicht angeboten; verbraucht ihr mich zu heiligen Zwecken, lasse ich auch das mit mir geschehen; was will ich Besseres, alter Landarzt, meines Dienstmädchens beraubt! Und sie kommen, die Familie und die Dorfältesten, und entkleiden mich; ein Schulchor mit dem Lehrer an der Spitze steht vor dem Haus und singt eine äußerst einfache Melodie auf den Text:[27]
»Entkleidet ihn, dann wird er heilen,
Und heilt er nicht, so tötet ihn!
’Sist nur ein Arzt, ’sist nur ein Arzt.«


sed risco cluso cum capitis nutu pellem mihi dari iubeo - tota familia me circumstante, patre pocillum rhomii ad nares admovente, matre,cui omnem spem ademisse videor (quidnam populus exspectat?), lacrimose labra mordente, sorore mantele cruentatum vibrante -, nescioquo modo paratus sum concedere, quantum id fieri potest, puerum fortasse aegrotum esse.
Accedo; ille leniter mihi arridet, quasi validissimum ius ei afferam - eheu, ambo nunc hinniunt equi! Quo strepitu nescio an iussu caelestium inspectio facilior sit futura - ; nunc vero puerum profecto aegrotare censeo. Cuius in latere dextro prope coxam vulnus patebat palmulae instar, roseum, sed magna cum varietate, fuscum ab imo, ad margines clarius, tenere granatum, sanguine inconstanter se colligente, apertum velut fodina quae sub divo exercetur. Id quidem ex longinquo; sed cum propius accedo, etiam graviora cognoscuntur. Quae quis inspicit .quin leniter sibilet? Vermes, digiti mei minimi instar, roseo colore, praeterea sanguine respersi , capitulis albis permultisque pediculis, cum in imo vulnere retinentur, ad lucem prorepunt. heu, puer miselle, tibi nemo iam potest mederi. Vulnus tuum magnum inveni; isto flore laterali peribis. Familia quidem beata est, quia me videt negotiosum; quod ita esse soror matri dicit, mater patri, pater hospitibus nonnullis, qui ,cum manibus passis aequilibritatem sustinent, summis pedum digitis nisi per ianuam luna illuminatam intrant. “Nonne me servabis?”, puer susurrat singultans et vulnere vivido plane caecatus. En homines regionem meam colentes, qui a medico poscere soleant, quod facere non potest. Fidem priscam amiserunt; sacerdos domi sedet et vestes suas sacerdotales pedetemptim divellit ; at medicus omnia praestare debet, scilicet tenera manu chirurgica. Quae cum ita sint, agite utcumque libebit. Me non obtuli; quin etiam ad sacra facienda si me abutimini, id ipsum patior. Quid melius appetam ut vetus medicus rusticus ancilla privatus? En, familia proceresque pagi iam veniunt meque exuunt; et chorus discipulorum, cui magister praeest, ante domum collocatus simplicissimos modos canit ad haec verba :
« si veste exutus ille erit, medebitur
at ni mederi vult homo, necate eum !
tantummodo est medicus, medicus tantummodo!»
ego sum medio quem flumine cernis,
stringentem ripas et pinguia culta secantem,
caeruleus Thybris, caelo gratissimus amnis
Benutzeravatar
Tiberis
Pater patriae
 
Beiträge: 11862
Registriert: Mi 25. Dez 2002, 20:03
Wohnort: Styria

Re: de interpretationibus diu neglectis

Beitragvon consus » Sa 22. Aug 2020, 10:33

Excellentissima tua arte interpretandi, mi Tiberis, incitatus fortiter progrediar...
:klatsch:
Benutzeravatar
consus
Pater patriae
 
Beiträge: 14234
Registriert: Do 27. Jul 2006, 18:56
Wohnort: municipium cisrhenanum prope Geldubam situm

Re: de interpretationibus diu neglectis

Beitragvon Tiberis » Di 1. Sep 2020, 17:30

consus hat geschrieben:fortiter progrediar


ultima pars restat: quam quando, Conse, legemus?
ego sum medio quem flumine cernis,
stringentem ripas et pinguia culta secantem,
caeruleus Thybris, caelo gratissimus amnis
Benutzeravatar
Tiberis
Pater patriae
 
Beiträge: 11862
Registriert: Mi 25. Dez 2002, 20:03
Wohnort: Styria

VorherigeNächste

Zurück zu Latine loquendi



Wer ist online?

Mitglieder in diesem Forum: 0 Mitglieder und 11 Gäste