Salute,
im klassischen Latein gibt es wohl keine Fundstelle, weder zur philosophischen Richtung (Scepticismus)noch zu deren Vertretern (sceptici).
Immerhin könnte man etwa mit Folgendem halbwegs glücklich werden, indem man Umschreibungen generiert:
disputare in utramque partem
disputatio in utramque partem,
dubitatio philosophica,
Disputatio in Scepticorum Modo,
disputatio quaesitoris consideratorisque in modo ......, man vergleiche:
(1) Ciceros approximatives "probabile":Vgl. Cic. ac. 2,7 : Neque nostrae disputationes quicquam
aliud agunt, nisi ut
in utramque partem dicendo et audiendo eliciant et tamquam exprimant aliquid,
quod aut verum sit aut ad id
quam proxime accedat.
(2) Aulus Gellius in Noctes Atticae (11,5):1
Quos Pyrronios philosophos vocamus, hi Graeco cognomento σκεπτικοί appellantur;
2
id ferme significat quasi „
quaesitores“ et „consideratores.“
3
Nihil enim decernunt, nihil constituunt, sed in quaerendo semper considerandoque sunt quidnam sit omnium rerum de quo decerni constituique possit.
4
Ac ne videre quoque plane quicquam neque audire sese putant, sed ita pati adficique quasi videant vel audiant, eaque ipsa quae adfectiones istas in sese efficiant, qualia et cuiusmodi sint cunctantur atque insistunt, omniumque rerum fidem veritatemque mixtis confusisque signis veri atque falsi ita inprensibilem videri aiunt, ut quisquis homo est non praeceps neque iudicii sui prodigus his uti verbis debeat quibus auctorem philosophiae istius Pyrronem esse usum tradunt: οὐ μᾶλλον οὕτως ἔχει τόδε ἢ ἐκείνως ἢ οὐθετέρως. Indicia enim rei cuiusque et sinceras proprietates negant posse nosci et percipi, idque ipsum docere atque ostendere multis modis conantur.
(3) Ambrogio Traversari (ca 1430) führt das Lexem "Scepticus" in den philosophischen Sprachgebrauch ein
[..,]to have been known during the Middle Ages, but became available to
the West after about 1430 in Ambrogio Traversari's Latin translation.
Among other things this translation apparently brought into common
Latin usage for the first time the word scepticus, which became so
widely used in later European intellectual history.[Fußnote 28]
So Charles B. SCHMITT: Cicero Scepticus. A Study of the Influence of the Academica in the Renaissance. Den Haag: Kluwer Academic Publishers 1972, S. 13.
Hier Schmitts Fußnote (28) auf Seite 13:
In the only ancient Latin usage of this word, which we have been able to locate,it seems to be written in Greek characters or in a garbled Latin form in the manuscripts.
Moreover, the context indicates that the word was considered to be highly unusualeven in the second century A.D. See Aulus Gellius (1968}, 341 [Noctes Atticae XI, v, 6],where manuscript variants are given. A search through a variety of medieval authors,
as well as the dictionaries of medieval Latin has failed to reveal any use of the word.
It does occur, however, in the medieval Latin translation (see the literature citedabove in note 25) of Sextus Empiricus. See, e.g. the excerpts printed from ms. Paris,Bibliotheque Nationale, lat. 14,700 in Jourdain (1888), 204 and Baeumker (189<J---91),
577· The real introduction of the word into Latin seems to come from Ambrogio Traversari's
translation of the Vita Pyrrkonis of Diogenes Laertius of about 1430. See Diogenes Laertius (ca. 1472). I plan to deal with all of this in much greater detail in the study mentioned above in note 6.